Jak Bełchatów budowano

W ubiegłym roku KWB Bełchatów świętowała 40-lecie. Oficjalna historia kopalni liczona jest od 17 stycznia 1975 roku, kiedy powstało Przedsiębiorstwo Państwowe KWB Bełchatów w budowie. W tym samym roku rozpoczęło się odwadnianie złoża i montaż koparki nadkładowej, a pierwsza tona węgla została wydobyta w listopadzie 1980 roku.

Jednak zanim ruszyła kopalnia, trzeba było rozpoznać złoże (odkryte w 1960 roku przy okazji poszukiwań ropy i gazu), zaprojektować i zbudować odkrywkę oraz jej zaplecze. W tym ostatnim etapie brali udział pracownicy kopalni Konin, a także Adamowa i Turowa. Można uznać, że powstanie KWB Bełchatów to w dużej części ich dzieło.

Jak mówią kroniki, pierwsi pracownicy przyszłej kopalni (na razie była to Delegatura Zjednoczenia Przemysłu Węgla Brunatnego), przeniesieni służbowo z innych kopalń, przyjechali do Bełchatowa w 1973 roku. Pracownikami tymi byli: inż. Zbigniew Pyzio z KWB Konin, Bronisław Tyczka z KWB Adamów i inż. Tadeusz Pałac z KWB Turów. Później pojawili się kolejni specjaliści posiadający potrzebną wiedzę teoretyczną i praktyczną.

W monografii wydanej z okazji 25-lecia Bełchatowa zapisano: Od lutego 1973 trwały rozmowy w sprawie wprowadzenia SOWI KWB Konin na budowę zaplecza w Rogowcu, co miało uzasadnienie w stosunkowo niewielkiej odległości obu kopalń. Pomimo początkowych oporów ze strony Kierownictwa Kopalni Konin, a dzięki osobistemu zaangażowaniu Dyrektora Naczelnego ZPWB Z. Zająca, udało się 13 kwietnia 1973 wprowadzić tego wykonawcę na plac budowy przyszłego zaplecza technicznego w Rogowcu. Ówczesny Kierownik SOWI Konin – K. Bielawski, osobiście angażujący się w organizację wydzielonego Oddziału na terenie Bełchatowa, powołał na stanowisko kierownika Cz. Kanickiego. Wraz z grupą doświadczonych i wieloletnich pracowników dozoru (K. Woliński – specjalista robót budowlanych, S. Matysiak, W. Tuliszka, Z. Pyzio – specjaliści branży elektrycznej oraz S. Pluta, któremu powierzono organizację zaplecza, zaopatrzenia i transportu) Cz. Kanicki stworzył zalążek przyszłego Zakładu Wykonawstwa Własnego. Kolejnymi pracownikami dozoru byli: J. Zgolak, który przejął obowiązki kierownika budowy Hotelu Robotniczego oraz S. Czechowski – organizował pierwszy oddział mechaniczny.

W kwietniu Samodzielny Oddział Wykonawstwa Inwestycyjnego KWB Konin rozpoczął zatem budowę pierwszych obiektów przyszłej kopalni i Zakładu Wykonawstwa Własnego w Rogowcu oraz hotelu robotniczego w Bełchatowie. Kierownictwo i dozór SOWI stanowili pracownicy kopalni Konin, a na stanowiskach robotniczych zostali zatrudnieni mieszkańcy Bełchatowa i województwa łódzkiego.
W tym samym 1973 roku w maju podjęto rozmowy z KWB Konin w sprawie organizacji Zakładu Transportowego w Bełchatowie, liczono na to, że po jego utworzeniu nastąpi szybki wzrost liczby środków transportu. Powstająca kopalnia usilnie zabiegała także o zwiększenie potencjału wykonawczego SOWI na miejscowej budowie.

Z początkiem lutego 1974 grupa terenowa SOWI w Bełchatowie została przekształcona w Zakład Terenowy SOWI, utworzono także bełchatowski oddział terenowy Zakładu Transportowego kopalni Konin. Oba zakłady działały według zasad ograniczonego rozrachunku gospodarczego, ich kierownicy byli pracownikami Delegatury ZPWB, a pośredni nadzór nad działalnością tych placówek sprawował dyrektor kopalni Konin. W 1974 roku Zakład Terenowy SOWI kontynuował roboty na zapleczu w Rogowcu i przy budowie hotelu robotniczego, który przed Dniem Górnika został przekazany do użytku, co oznacza, że prace musiały się posuwać żwawo.

Na koniec 1974 roku stan zatrudnienia w Bełchatowie wynosił 860 pracowników, w tym 197 w Delegaturze ZPWB, 528 w SOWI i 135 w Terenowym Zakładzie Transportu. 31 grudnia 1974 KWB Konin przekazała kopalni Bełchatów mienie będące własnością Zakładu Terenowego SOWI i oddziału terenowego Zakładu Transportowego oraz ich prawa i obowiązki. A kilka tygodni wcześniej delegacja konińskich górników wraz z orkiestrą dętą wzięła udział w pierwszej akademii barbórkowej w Bełchatowie.        e

Fot. górna Piotr Ordan
Zdjęcie archiwalne i schemat pochodzą z monografii „KWB Bełchatów 1975-2000. Od przedsiębiorstwa państwowego do spółki akcyjnej”

Dodaj komentarz